Qəzəllər 

Bakıxanov Abbasqulu ağa

Düşübdür əksi ruhin  
 
Kənar ol zahida  
 
Yar üzü  
 
Qaşla üz ayla-günəş misli  
 

Füzuli 

Canı kim cananı üçün sevsə cananın sevər    
Heyrət, ey büt 
Hüsnün olduqca füsun  
Nalədəndir ney kimi
Məni candan usandırdı
(Şəbi-hicran yanar canım)
Ah eylədiyim
Aşiq oldum
Ey mələksima  
Ey göz, ol nərgisi-xunxarə
Könlüm açılır  
Məndə Məcmundan Füzun  
Mənə badi səba ol  
Payibənd oldum    

Heyran xanım

Üzün ey mah    
Könlüm quşu ol  
Ey fələk dərdi-qəmin    
Ey yar bu gün artıq    
Qəmi olmaz      

Xaqani

Əqlim olubdur eşqinin divanəsi    
Hanı bir yel apara könlü  
Canım nə qədər var  
Hər yarəm olsa əgər      

Məhsəti 

Min il sənə məktub yazsam    
Dün kaşi kuzəmi daşlara çaldım    
Yaşıl otlar üstə cilvələnir gül  
Nədən səni belə yandırdılar şam  
Qəminin  
Qəlbin yaralıdır    
Başımı yolunda qurban da versəm  
Camalın kəbətək məkandır mənə    
Könlümə yar oldu bu gecə dilbər  
Saçların ətrafa xoşətir saçar  
Sənə həsəd edir yasəmən  
İncitmə qəlbini    
Ey dost  
Hicrində      

Natəvan 

Nə ev xəyalı    
Dilbəra dərdin    
Müşküldür    
Fələk rənginə bənzər  
Fəraq ilə işimi  
Əgərki xoşdur    
Səni kimdir sevən    
Zəmanə saldı əzəl  

Nizami

Mənim ox qəlbimə dəymiş  
Könlüm səninlə  
Ey nigarın könlümü çaldın  
Yenə tövbə evimi
Diləyirdim mənə sən bir gecəlik  
Qönçə kimi min dərdə  
Düşüb eşqinlə bir sevdayə  
Gözüm aydın gözümə  
Üzün müştaqiyəm ey dust    

Vahid

Mən hər kimi sevib gəl ona  
 
Ey könül gəl vəsli yarəyma  
Sevgilim seyri gülüstan yaxşıdır  
 
Bivücud əğyarilərdən  
 
Aləm sevir o şuxi ki  
Aşıq öz dərdini istədiyi yarə deyər  
 
Ey gül dağıtma sümbülü  
Yar əgər mehri