Qəzəllər
Bakıxanov Abbasqulu ağa
Düşübdür əksi ruhin
Kənar ol zahida
Yar üzü
Qaşla üz ayla-günəş misli
Füzuli
Canı kim cananı üçün sevsə cananın sevər
Heyrət, ey büt
Hüsnün olduqca füsun
Nalədəndir ney kimi
Məni candan usandırdı
(Şəbi-hicran yanar canım)
Ah eylədiyim
Aşiq oldum
Ey mələksima
Ey göz, ol nərgisi-xunxarə
Könlüm açılır
Məndə Məcmundan Füzun
Mənə badi səba ol
Payibənd oldum
Heyran xanım
Üzün ey mah
Könlüm quşu ol
Ey fələk dərdi-qəmin
Ey yar bu gün artıq
Qəmi olmaz
Xaqani
Əqlim olubdur eşqinin divanəsi
Hanı bir yel apara könlü
Canım nə qədər var
Hər yarəm olsa əgər
Məhsəti
Min il sənə məktub yazsam
Dün kaşi kuzəmi daşlara çaldım
Yaşıl otlar üstə cilvələnir gül
Nədən səni belə yandırdılar şam
Qəminin
Qəlbin yaralıdır
Başımı yolunda qurban da versəm
Camalın kəbətək məkandır mənə
Könlümə yar oldu bu gecə dilbər
Saçların ətrafa xoşətir saçar
Sənə həsəd edir yasəmən
İncitmə qəlbini
Ey dost
Hicrində
Natəvan
Nə ev xəyalı
Dilbəra dərdin
Müşküldür
Fələk rənginə bənzər
Fəraq ilə işimi
Əgərki xoşdur
Səni kimdir sevən
Zəmanə saldı əzəl
Nizami
Mənim ox qəlbimə dəymiş
Könlüm səninlə
Ey nigarın könlümü çaldın
Yenə tövbə evimi
Diləyirdim mənə sən bir gecəlik
Qönçə kimi min dərdə
Düşüb eşqinlə bir sevdayə
Gözüm aydın gözümə
Üzün müştaqiyəm ey dust
Vahid
Mən hər kimi sevib gəl ona
Ey könül gəl vəsli yarəyma
Sevgilim seyri gülüstan yaxşıdır
Bivücud əğyarilərdən
Aləm sevir o şuxi ki
Aşıq öz dərdini istədiyi yarə deyər
Ey gül dağıtma sümbülü
Yar əgər mehri